DE TOEKOMST VAN DE KERK

Essay vol rouw en hoop

Aarnoud van der Deijl, predikant in Hoofddorp, heeft een boek geschreven dat zowel terugblikt als vooruit kijkt. Een leven zonder kerk?  Gedurende zijn dertigjarig predikantschap zag de kerk in Nederland meer dan halveren. Dat deed iets met hem. Het bezorgde hem rouw; de fases van ontkennen tot berusten heeft hij allemaal doorlopen.

In De toekomst van de kerk reflecteert Aarnoud van der Deijl op alle missionaire plannen die de afgelopen decennia door de kerken zijn gevolgd. Hijzelf, ruim dertig jaar predikant, heeft ze met passie uitgevoerd in de hoop de ontkerkelijking te kunnen stuiten. Die plannen waren zeker niet zinloos, maar de secularisatie heeft zich er niets van aangetrokken en zette genadeloos door.

Vanuit zijn persoonlijke betrokkenheid analyseert Van der Deijl scherp en met mededogen ‘zeven plannen die de kerk niet konden redden’. Maar zijn betoog stopt daar niet. Hij gaat te rade bij al dan niet gelovige ‘kritische vrienden. Mensen die ‘kerkloos’ waren maar kerkelijk werden, of die de christelijke cultuur van groot belang achten.

Dit boek stelt existentiële en maatschappelijke vragen, niet alleen aan de kerk en de gelovigen, maar ook aan de samenleving als geheel. Alle missionaire plannen hebben de kerk niet gered, maar redden we het wel zonder kerk? Kunnen we zonder de (oer)verhalen, de beelden, de rituelen, de gemeenschap van mensen die naar elkaar omzien, de ethische reflectie of leidt verlies daarvan automatisch tot ‘verarming’ van individu en samenleving? Aarnoud van der Deijl opent hierbij het gesprek.

Wij hebben Aarnoud uitgenodigd, een voor vele ‘goede bekende ’uit de tijd dat hij predikant in oost Souburg was. Zijn boek verschijnt de week ervoor. Wij hebben hem gevraagd ons mee te nemen in zijn verhaal op: woensdag 29 november 19.30 uur in het Simpelhuys, Simpelhuisstraat 12 in Middelburg.

Namens werkgroep Vorming & toerusting

Ds Paulien Couvée

——————————

Henk de Roest, hoogleraar Praktische Theologie aan de Protestantse Theologische Universiteit (campus Groningen) zegt over dit boek:

Dit is een boek waarop we gewacht hebben. Eerlijk en in uiterst persoonlijke stijl geeft de auteur, jarenlang met hart en ziel predikant binnen de kerk, aan dat in de afgelopen drie decennia ontwikkelde plannen om de kerk te redden, het verlaten van de kerk niet hebben kunnen stoppen. Hij gaat hierbij te rade bij cultuurfilosofen, sociologen en theologen en hij schrijft, bij vlagen ontroerend, over zijn eigen hoop en teleurstellingen. Er zijn hier en daar groeiende kerken, maar toch moeten in veel dorpen en steden in Nederland rekening worden gehouden met het verdwijnen van gemeenten, parochies en hun kerkgebouwen. De auteur rouwt daarom, maar hij kan het accepteren, mede omdat wat er in (ook in kleinere, vergrijsde) geloofsgemeenschappen gebeurt nog altijd betekenisvol is.